منو
 صفحه های تصادفی
بازتاب
شنبلیله
تیره عودالبرق
آموختن دستورهای دینی
تئوریهای شنوائی
مکانیسم حوادث هسته‌ای
ظرفیت خازن
نور شیمی
استفانیت
انرژی درونی
 کاربر Online
501 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  یکشنبه 30 بهمن 1390 [00:06 ]
  پدیدار شدن سیاهچاله های عظیم، دریچه ای به سوی اطلاعات ستاره ای
 

در فلات چاجناتور در تپه های چیلن اندز، تلسکوپ APEX s`ESO به عکس برداری از اعماق فضا است. به تازگی گروهی از ستاره شناسان، اطلاعات قابل تاملی از کشف گروهی از کهکشان ها که ارتباط نزدیکی با جهان اولیه دارند را منتشر کرده اند. چیزی که آنها پیدا کرده اند، میان بری، به شناخت نحوه ی تشکیل ستارگان است. آنها کهکشان ها یی عظیم، اما مجهول به همراه ستاره های بالغ هستند. چه چیزی می تواند چنین سناریویی را بسازد؟ شاید باید سیاهچاله ای عظیم را بررسی کرد....
با تکمیل اطلاعات توسط دوربین LABOCA در آزمایشگاهESO و تلسکوپ قوی ESO و سایر امکانات، ستاره شناسان توانستند رابطه ی بین روشنایی و فاصله ی بین کهکشان ها، جایی که آنها به ستارگان بالغ تبدیل می شوند را به دست آورند. آنها به این نتیجه رسیدند که تراکم، نقش بسیار مهمی ایفا می کند. هرچه گروه پهنای کمتری داشته باشد هاله ی تاریک آن عظیم تر می شود. این حقایق یافت شده، از دقیقترین مراحل تولید این کهکشان ها به حساب می آیند. می توان گفت، حدود 10 بیلیون سال پیش این کهکشان ها خانه ی فوران های ستاره ای بوده اند. امروز با اطلاعات دقیق توسط بدست آوردن تخمینات هاله های تاریک و ترکیب اطلاعات با مدل های کامپیوتری، دانشمندان می توانند نشان دهند که این هاله ها چگونه بر اثر زمان گسترش می یابند و بلاخره این کهکشانهای فعال بیضی های بزرگ تولید می کنند.
این اولین باری است که ما قادر هستیم رابطه ی بین بیشتر کهکشان های فعال در جهان و همچنین بزرگترین کهکشان ها در حال حاضر را نشان دهیم.
اگرچه هنوز تمام مشاهدات جدید مطالعه نشده اند، ولی پیش بینی می شود که این فوران های ستاره ای تا 100 میلیون سال ادامه می یابد. هر چند این دوره جهانی کوتاه است، ولی این فعالیت های کهکشانی قادر به تولید دو برابر ستاره ها هستند. اینکه چرا این فعالیت ها به سرعت به پایان می رسند، معمایی است که ستاره شناسان به شدت علاقه دارند به جواب آن دست یابند.
یکی از اعضا تیم می گوید: ما می دانیم که این کهکشانها سال ها پیش به صورت ناگهانی دست از تئلید ستاره ها کشیده اند اما دانشمندان در این فکرند که چه چیزی ممکن است تا این حد قدرت داشته باشد که این کهکشان ها را متوقف کند؟
در حال حاضر اعضای گروه یک راه حل جدید پیشنهاد کرده اند و این که شاید این کهکشان ها خود را در هاله های تاریک عظیمی پنهان کرده اند. یکی از منابع متحرک کردن جهان، کوازارها هستند که در مرکز سیاهچاله ها قرار دارند. بدون این سوخت های اولیه، ستاره ها نمی توانند بیشتر از این فعالیت یابند و کهکشان به شوکی جدید وارد می شوند..
در مدت کوتاهی، کهکشان ها محکوم به این هستند که از ستاره ها، به سیاهچاله هایی که در مرکزشان هستند غذا دهند و این باعث از بین رفتن سریع ستاره ها می شود.
ترجمه شده از سایت universetoday



تصویر

  امتیاز: 0.00