منو
 صفحه های تصادفی
حیات در منظومه شمسی
غیاث الدین محمد
2-دلیل مرکب از عقل و نقل
اپران trp
جبر
هارون و شکست نقشه قتل امام موسی کاظم علیه السلام
جامعه و نمونه
محرم اسرار پیامبر خدا صلی الله و علیه و آله
طراح لباس برای تلویزیون
اکسیداسیون-احیا
 کاربر Online
993 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  پنج شنبه 26 اردیبهشت 1392 [04:51 ]
  چه می شد اگر زمین ماه نداشت؟
 

آیا حذف ماه می تواند زمین را به سرعت دچار هرج و مرج کند؟ چه می شد اگر ما هرگز یک قمر بزرگ نداشتیم؟ و همسایه طبیعی ما در فضا، اخیراً چه کاری برای ما انجام داده است؟
در بین سیارات زمین مانند، زمین به خاطر داشتن ماه نسبتاً بزرگ، منحصر به فرد است. ماه پنجمین قمر بزرگ در بین قمرهای منظومه خورشیدی است. قطر آن 27% زمین است اما جرم آن تنها 80/1 جرم زمین می باشد.
واضح است که ماه در تکامل حیات بر روی زمین نقش داشته است. هر چند، اینکه چقدر این نقش مهم بوده هنوز به درستی معلوم نیست. سیل های دوره ای به واسطه جزر و مد می تواند انگیزه اولیه برای انتخاب طبیعی را فراهم کرده باشد و منجر به سکونت در خشکی شده باشد. بسیاری از موجودات مانند لاک پشت دریایی، ماه کامل را به عنوان نشانه ای برای درست کردن لانه و تولید مثل می دانند، هرچند مسلماً زندگی به اندازه کافی انعطاف پذیر هست که روش جایگزینی را پیدا کند.
بر خلاف فیلم های علمی تخیلی، از دست دادن ماه، زمین را بلافاصله دچار هرج و مرج نمی کند ولی اثرات آن در دراز مدت می تواند فاجعه بار باشد. همه تکانه زاویه ای منظومه زمین و ماه هنوز باید یک جایی برود. ماه در هر 67000 سال تقریباً به اندازه 1 ثانیه چرخش زمین به دور خودش را کند می کند. همچنین ماه هر سال تقریباً به اندازه 3.8 سانتی متر از ما دور می شود.
آشناترین اثر ماه بر روی زمین، تأثیر آن بر روی جزر و مدهای اقیانوسی است. با از دست دادن ماه، خورشید به فاکتور (عامل) غالبی که جزر و مد را ایجاد می کند تبدیل می شود که البته این جزر و مدها بسیار ضعیف تر خواهند بود.
اما مهمترین اثر ماه نقش آن در پایداری محور چرخش زمین در مدت زمانی طولانی است.
دوره های میلانکوویچ نقش طولانی مدتی را در نوسانات آب و هوای زمین ایفا می کنند. این نتیجه تغییر در خروج از مرکز، کجی و انحراف محور و مدار زمین است . کجی محور زمین مهمترین عامل ایجاد فصل ها است و در یک دوره 41000 ساله از مقدار 22.1 درجه تا 24.5 درجه تغییر کرده و دوباره به مقدار اولیه باز میگردد. اما بدون قمری بزرگ که تغییرات در کجی را تعدیل کند، نوساناتی گسترده تر و غیر قابل پیش بینی رخ خواهد داد. برای مثال، محور چرخش بهرام (مریخ) در طول 10 تا 20 میلیون سال گذشته در یک بازه 13 تا 40 درجه متغیر بوده است. این پایداری طولانی مدت محور زمین از بهترین مزایای داشتن یک قمر بزرگ است.
در حال حاضر موقعیت ما در زمان و مکان به گونه ای است که خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی کامل می تواند رخ دهد. در حقیقت، زمین تنها سیاره در منظومه خورشیدی است که شما می توانید در یک گرفت کامل ماه را که کاملاً خورشید را پوشانده ببیند. اندازه ماه 400/1 اندازه خورشید است ولی فاصله خورشید از زمین تقریباً 400 برابر فاصله ماه تا زمین است. این موقعیت تقریباً به طور قطعی یکی از موارد نادر در کهکشان ماست؛ و دور شدن ماه نیز به این معناست که در حدود 1.4 میلیارد سال دیگر، آخرین خورشید گرفتگی که از روی زمین قابل رویت است اتفاق خواهد افتاد.
اما شاید بزرگترین هدیه ماه به ما درس هایی باشد که به ما داده است. حرکت ماه، ستاره شناسان اولیه را با درس بزرگی در مکانیک سماوی (آسمانی) مجهز کرد. اگر ماه نبود نیوتن برای قوانین گرانش و حرکت دچار مشکلات بسیار بیشتری می شد. به علاوه وجود ماه سنگ بنای مهمی برای کشف منظومه خورشیدی است.

ترجمه شده از: universetoday


تصویر



تصویر



تصویر

  امتیاز: 0.00