پلانك در سال 1900 با استفاده از مدلي كه يك جسم سياه را به صورت تعداد زيادي نوسانگرهاي اتمي نشان مي دهد كه هر يك امواج الكترومغناطيسي را گسيل و جذب مي كنند منحني هاي جسم سياه را محاسبه كرد.
براي سازگار كردن منحني هاي نظري و تجربي پلانك فرض كرد كه انرژي يك نوسانگر اتمي فقط ميتواند مقدار گسستة 0 3hf، 2hf، hf، و نظاير آن را داشته باشد. به عبارت ديگر او فرض كرد
n =0.1.2.3... و E=nhf
كه در آن n يا صفر يا عددي صحيح است. f بسامد ارتعاش (برحسب هرتز)، و h ثابتي است كه حالا ثابت پلانك ناميده ميشود. به طور تجربي معلوم شده است كه ثابت پلانك داراي مقدار 6/62 ضربدر 10 به توان منفی 34 است.
مشخصة بارز فرض پلانك اين بود كه انرژي يك نوسانگر اتمي فقط ميتواند مقدارهاي گسستة (3hf، 2hf، hf و غيره) داشته باشد و انرژي هاي بين اين مقدارها مجاز نيست.
وقتي انرژي سامانهاي فقط ميتواند مقدارهاي كاملاً مشخصي داشته باشد و هيچ انرژي بين آنها وجود نداشته باشد گفته مي شود كه انرژي كوانتيده است. اين كوانتيدگي انرژي بر اساس فيزيك کلاسیک آن زمان نامنتظره بود. ولي به زودي معلوم شد كه كوانتيدگي انرژي مفاهيمي بسيار گسترده و با ارزش دارد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!