نسبیت خاص، به توصیف انرژی، حرکت ماده و تابش در نبود جاذبة گرانشی می پردازد. نسبیت خاص امروزی را آلبرت اینشتین در 1905 منتشر کرد. صفت خاص در نسبیت خاص، آنرا از نسبیت عام متمایز میکند. نسبیت عام حرکت اجسام و نور را در حضور اجسام گرانشدار توصیف میکند. هم نسبیت خاص و هم نسبیت عام، نظریههایی به اصطلاح کلاسیکاند. آنها به پدیدههای مولکولی یا اتمی (که با مکانیک کوانتومی توصیف میشوند) نمیپردازند.
نظریة نسبیت اصطلاحی گمراه کننده است، به طوری که اینشتین سالها از به کاربردن آن اجتناب میکرد. نسبیت فضا و زمان نکتة اصلی نیست. هم نسبیت خاص و هم نسبیت عام، بر اساس این اصل بنیادیاند که قانونهای طبیعت مستقل از دیدگاه ناظرند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!