در سال 1905 آلبرت اینشتین فرضیة کوانتومی نور را مطرح کرد، و در 1913 نیلس بور مدل اتمی خود را به چاپ رسانید که در آن الکترونها همزمان با گسیل یا جذب تابش بین حالتهای مانا گذار انجام میدهند. در سال 1916 اینشتین این فرایندها را با جزئیات بیشتری بررسی کرد. او با استفاده از قانون تابش جسم سیاه ماکس پلانک و در نظر گرفتن تعادل ترمودینامیکی بین حالتهای اتمی، احتمال گسیل یا جذب کوانتومهای نور (که اکنون هر یک فوتون نامیده میشود) را در گذارهای بین ترازهای انرژی تعیین کرد.
اینشتین با محاسباتش نشان داد که فرایند گسیل القایی عکس فرایند جذب فوتون است، و این که احتمال این گذارها با هم برابر است.
اولین لیزر (یا میزر اپتیکی) را تئودور مایمن در سال 1960 در بلور یاقوت به نمایش گذاشت. یاقوت، بلور اکسید آلومینیوم آلاییده شده با مقدار کمی کروم (حدود درصد) است. میزر اپتیکی به وسیلة یک لامپ درخششی زنون مارپیچی، که با تخلیة یک خازن به کار انداخته میشد، تحریک میشد. لامپ تخلیة زنون نوارهای گسیلی پر شدتی دارد که با نوارهای جذب طیف یاقوت همپوشانی دارد. این بلور به صورت میلة صیقل داده شدهای بود که دو انتهای آن بازتاب کننده داشت و مانند یک کاواک لیزر عمل میکردند. طول موج تپلیزری برابر بود.
ساز و کار لیزر از طریق تخلیة الکتریکی در گاز هلیوم را علی جوان، ویلیام بنت و دونالد هربوت در سال 1961 به دست آوردند. مخلوط گازی تقریباً هلیوم و نئون داشت. تخلیة الکتریکی هلیوم را برانگیخته میکند، که آن هم از طریق برخورد با نئون جمعیت برانگیخته میکند، که آن هم از طریق برخورد با نئون جمعیت برانگیخته شدهاش را به نئون منتقل میکند و موجب وارونی جمعیت نئون و نهایتاً تحقق فرایند لیزر می شود مزیت سیستم تحریک شده با تخلیه این است که به جای آن که در مد تپشی کار کند، میتواند به صورت پیوسته کار کند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!