نیروگاههای انرژی امروزه یا به سوختهای فسیلی و شکافت هستهای وابسته هستند یا به منابع انرژیهای تجدید پذیر مانند باد یا آب. منبع انرژی هر چه که باشد این نیروگاهها از طریق تبدیل انرژی مکانیکی مانند چرخش یک توربین به انرژی الکتریکی به تولید الکتریسیته میپردازند. در یک تاسیسات بخار سوخت زغال سنگی، احتراق زغال سنگ آب را به بخار تبدیل میکند و این بخار به نوبه خود توربینهای ژنراتور را برای تولید الکتریسیته به حرکت وا میدارد.
توکامک یک ماشین آزمایشگاهی است که برای مهار انرژی همجوشی طراحی شده است. درون یک توکامک، انرژی تولید از طریق گداخت اتمها به عنوان گرما از دیواره ظرف جذب میشود. درست مانند نیروگاههای انرژی متداول یک نیروگاه انرژی گداخت از این گرما برای تولید بخار و بعد الکتریسیته به وسیله توربینها و ژنراتورها استفاده خواهد کرد.
قلب یک توکامک اتاق خلاء حلقه مانندی است. در درون آن، تحت تاثیر گرما و فشار شدید سوخت هیدروژن گازی به پلاسما تبدیل میشود- محیطی مناسب که در آن اتمهای هیدروژن میتوانند گداخته شوند و انرژی آزاد کنند. ذرات باردار پلاسما میتوانند از طریق سیم پیچیهای مغناطیسی عظیم واقع در اطراف ظرف کنترل و شکل داده شوند. فیزیکدانان از این ویژگی بسیار مهم برای دور نگه داشتن پلاسمای داغ از جدارههای ظرف استفاده میکنند.
لغت توکامک از سرنام روسی toroidal chamber with magnetic coils (محفظه مارپیچ با سیم پیچهای مغناطیسی) گرفته شده است. توکامک برای اولینبار در اواخر دهه ۱۹۶۰ توسط محققان شوروی توسعه یافت. توکامک به عنوان ترکیببندی امیدبخش و وسیلهای برای همجوشی هستهای مغناطیسی در سراسر جهان پذیرفته شده است.
ایتر بزرگترین توکامک جهان خواهد بود که با حجم ۱۰ برابری اتاق پلاسما دو برابر بزرگترین ماشینی است که در حال حاضر فعالیت دارد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!