فکر خارج ساختن انرژى مفید از اتمها را برخى از برجسته ترین دانشمندان جهان از جمله اینشتین بسیار دور از دسترس مى‌پنداشتند تا آنکه از تجربه‌اى که مخفیانه در حیاط خلوتى در دانشگاه شیکاگو صورت گرفته بود خبردار شد؟ در یک روز سرد ماه دسامبر ۱۹۴۲ فیزیکدان ایتالیایى و برنده جایزه نوبل انریکو فرمى کار ساخت نخستین راکتور اتمى جهان را که تقریباً شکل کروى داشت به اتمام رساند. این رآکتور شامل چندین تن گرانیت و اورانیوم رادیواکتیو به همراه میله‌هاى مرکزى از جنس کارمیوم بود.
اینها طورى طراحى شده بودند که مى‌توانستند نوترون هاى خارج شده توسط اتمهاى اورانیوم را که هر یک قادرند اتمهاى اورانیوم بیشترى را بشکافند، جمع آورى کنند و بدین ترتیب زنجیره‌اى از واکنشها را موجب شوند که بالقوه قابلیت انفجارى دارند. هنگامى که فرمى دستور داد میله‌هاى کنترل به آرامى خارج شوند تا نوترونها آنقدر زیاد شوند که بتوانند واکنش زنجیره‌اى را تداوم بخشند، راکتور عظیم شروع به تولید نیرو کرد. فرمى گذاشت به مدت چهار و نیم دقیقه این جریان ادامه یابد. نیروى تولید شده به زور بیشتر از نیم وات مى‌شد، ولى بدین ترتیب ثابت شد که واکنش زنجیره‌اى واقعى است و مى‌توان آن را کنترل کرد. با این توصیف نیروى هسته‌اى هدیه‌اى بود که او به دنیا داد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1813
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!