عصر فضا( تاریخ علوم فضایی و سیر تحول) قسمت هفتم - رقابت در فضاهای بین سیاره ای
پس از این موفقیت ها و نیز موفقیت های شوروی در ارسال فضاپیما به محیط میان سیاره ای، امریکا با پرتاب مارینر 2 که از کنار زهره گذشت و در مدار خورشید جای گرفت مرحله جدید رقابت های فضایی را آغاز کرد. در پی آن رنجر 7 نخستین تصاویر نمای نزدیک از ماه را به زمین فرستاد و سپس رنجر 9 تصاویر با کیفیت تری از ماه ارسال کرد. امریکایی ها همچنین مارینر 4 را نیز به سوی مریخ گسیل داشته بودند که در تیر ماه 1344 نخستین نماهای نزدیک از مریخ را به زمین فرستاد.
در اواخر اسفند 1343، آلکسی لئونوف از فضاپیمای ووسخود 2 خارج شد و به مدت 12 دقیقه نخستین راه پیمایی فضایی را انجام داد و فقط 3 ماه پس از او، ادوارد وایت امریکایی از جمینی 4 بیرون آمد و 22 دقیقه در فضا راهپیمایی کرد. جمینی نسل دوم فضاپیماهای سرنشین دار امریکا بود که در حقیقت مقدمه و تمرینی بود برای فعالیت هایی که فضانوردان قرار بود در مأموریت آپولو انجام دهند. 15 ماه بعد نیز دو فضانورد امریکایی با 206 بار گردش به دور زمین با فضاپیمای جمینی 7 نشان دادند که سفر به ماه امکان پذیر است و در این بین مأموریت ملاقات دو فضاپیمای سرنشین دار جمینی 6 و 7 نیز انجام شدند. امریکا پروژه سورویر را نیز در کنار جمینی برای فتح ماه آغاز کرد و آن چنان که کندی می خواست به کلی فعالیت های فضایی اش را به سوی ماه سوق داد.
روس ها نیز بیشتر برای فتح زهره برنامه ریزی کردند. آن ها با ارسال ونرا 3 در 10 اسفند 1344 نخستین ابزار بشری را به سطح زهره رساندند که البته با سطح آن برخورد کرد و داده ای نفرستاد! ولی ونرا 4 در اواخر مهر 1346 کپسولی را به درون جو زهره فرستاد که داده هایی از ترکیبات جو این سیاره را به زمین مخابره کردند. در این بین فضاپیمای کوچک روسی سایوز 1 که ولادیمیر کوماروف را با خود به جو زمین برد پس از یک روز سقوط کرد و نخستین فاجعه تاریخ فضانوردی با کشته شدن کوماروف رقم خورد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!