قسمت مورد استفاده ی زنجبیل، اندام زیرزمینی آن است که از قدیم به عنوان گیاه دارویی و غذایی مورد مصرف میباشد.
از آنجا که مردم علاقه وافری به طعم تند و بوی معطر آن دارند در پخت و پز غذا مصرف شده و نوعی خاصیت گرمایی داشته و برای درمان درد معده نیز مؤثر است.
ریشه این گیاه در درمان سرگیجه، تعریق، تهوع و استفراغ ناشی از بیماریهای حرکتی یا دریازدگی مؤثر واقع میشود. این گیاه همچنین گلودرد، سردردها، پاره ای از انواع دردها و آرتریت و تب و درد ناشی از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا را درمان می کند.
اثراتی را که برای زنجفیل در طب سنتی جهان و ایران ذکر نموده اند شامل آثار مقوی قلب، ضد تهوع و استفراغ، ضد درد و درد مفاصل، ضد نفخ، افزایش دهنده هوش و حافظه و آثار ارزشمند دیگر است. ابن سینا در کتاب قانون راجع به زنجبیل چنین نوشته است: زنجبیل دارای مزاج گرم و خشک، دارای آثار ملین و بادشکن، افزایش دهنده هوش و حافظه، برطرف کننده تیرگی چشم، بندآورنده اسهال، هضم کننده و مقوی کبد و پادزهر حشرات موذی است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!