منو
 صفحه های تصادفی
تاثیر عوامل شخصیتی در واحدهای نظامی
موارد استفاده سنگواره ها
کاخهای مجلل و شهر جعفریه
ترشیری در ایران
تداوم مناسبات سلجوقیان با خلفا در سلسله های دیگر
چگونه بنویسیم
دومه الجندل
حکومت مرابطون بر اندلس
فرمانروایی طوایف قزلباش در ایران
معامله تجاری نوع پنجم
 کاربر Online
456 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  سه شنبه 22 اسفند 1391 [07:09 ]
  ستاره شناسان به کمک ستاره های دوتایی گرفتی موفق به تعیین بهتر اندازه جهان شدند
 

تیمی از ستاره شناسان توانستند با مشاهده دقیق دسته کمیابی از ستاره های دوتایی، فاصله ما را از یکی از کهکشانهای همسایه مان یعنی ابر ماژلانی بزرگ (Large Magellanic Cloud= LMC) با دقت بهتری اندازه گیری کنند. به این ترتیب آنها موفق به تصحیح ثابت هابل شدند که به کمک آن می توان میزان انبساط جهان را تعیین کرد. اخترشناسان می گویند: این یک گام مهم به سوی درک ماهیت راز آلود انرژی تاریک است که به فرایند انبساط جهان شتاب می دهد.
فاصله جدید کهکشان راه شیری تا ابر ماژلانی بزرگ (LMC)، 163000 سال نوی اندازه گیری شده است. LMC نزدیکترین کهکشان به کهکشان راه شیری نیست بلکه سگ بزرگ (Canis Major) که یک کهکشان کوتوله است در سال 2003 با فاصله 42000 سال نوری از مرکز کهکشان به عنوان نزدیکترین همسایه ما شناخته شد.
ستاره شناسان، ابعاد جهان را اینگونه تعیین می کنند که در ابتدا فاصله را تا یک جرم نزدیک اندازه گرفته و سپس از آنها به عنوا ن شمع های استاندارد (اجرامی که درخشندگی آنها معلوم است) استفاده می کنند تا به خوبی فواصل دورتر و دورتری را در جهان تعیین کنند.
تا حالا اندازه گیری فاصله دقیق میان کهکشان راه شیری و LMC کار سختی بوده است. ستاره های این کهکشان برای تعیین مقیاس فاصله برای کهکشانهای دورتر مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین تعیین فاصله بسیار مهم است.
اخترشناسان به کمک گروه کمیابی از ستاره های نزدیک به هم که دوتایی های گرفتی نامیده می شوند، موفق به اندازه گیری این فاصله شدند. در واقع همچنان که این ستاره ها به دور یکدیگر می گردند از مقابل یکدیگر عبور می کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد (آنگونه که از روی زمین دیده می شود) درخشندگی کل افت کرده (وقتی یک ستاره از مقابل دیگری عبور می کند) و به میزان متفاوت، همچنین زمانی که آن از پشت ستاره دیگر عبور می کند. عبور ستاره همدم از جلوی ستاره اصلی و پشت آن، درخشندگی های متفاوتی را به ما نشان می دهد.
با ردیابی دقیق این تغییرات در درخشندگی و همچنین اندازه گیری سرعتهای مداری این ستاره ها و ترکیب آن با اندازه گیری های دقیق درخشندگی کلی و رنگ ستاره ها، فاصله با دقت قابل ملاحظه ای به دست می آید.
منبع: universetoday




تصویر

  امتیاز: 0.00