منو
 صفحه های تصادفی
مادر امام حسن عسگری علیه السلام
توده‌های هوا
مقالات جدید متفرقه
برونشیت‌ حاد
ابوالفتح صاعدی عبدالملک بن عبیدالله
تناول از میوه های بهشتی
بورکینافاسو
اومانژیت
دانشکده مهندسی کامپیوتردانشگاه امیر کبیر
مناظره امام حسن با معاویه و یارانش
 کاربر Online
978 کاربر online
 : ادبی
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline محمد رضا قدوسی 3 ستاره ها ارسال ها: 916   در :  یکشنبه 23 مرداد 1384 [03:24 ]
  کسی می شناسد ؟
 

با سلام

زمان دانشجویی ، کسی برایم از یک شاعر افغان شعری خواند که

یک جایش این بود که

پیاده آمده بودم ، پیاده خواهم رفت .

خیلی قشنگ بود .

کسی می شناسد و
شعری از او سراغ دارد و
این شعرش را می شناسد .

  امتیاز: 0.60     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline سمیه یاری 3 ستاره ها ارسال ها: 237   در :  یکشنبه 23 مرداد 1384 [04:44 ]
  > کسی می شناسد ؟
 

غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت‌
پیاده آمده بودم‌، پیاده خواهم رفت‌
طلسم غربتم امشب شکسته خواهد شد
و سفره‌ای که تهی بود، بسته خواهد شد
و در حوالی شبهای عید، همسایه‌!
صدای گریه نخواهی شنید، همسایه‌!
همان غریبه که قلک نداشت‌، خواهد رفت‌
و کودکی که عروسک نداشت‌، خواهد رفت‌


منم تمام افق را به رنج گردیده‌
منم که هر که مرا دیده‌، در گذر دیده‌
منم که نانی اگر داشتم‌، از آجر بود
و سفره‌ام ـ که نبود ـ از گرسنگی پر بود
به هرچه آینه‌، تصویری از شکست من است‌
به سنگ‌سنگ بناها، نشان دست من است‌
اگر به لطف و اگر قهر، می‌شناسندم‌
تمام مردم این شهر، می‌شناسندم‌
من ایستادم‌، اگر پشت آسمان خم شد
نماز خواندم‌، اگر دهر ابن‌ملجم شد


طلسم غربتم امشب شکسته خواهد شد
و سفره‌ام که تهی بود، بسته خواهد شد
غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت‌
پیاده آمده بودم‌، پیاده خواهم رفت‌


چگونه باز نگردم‌، که سنگرم آنجاست‌
چگونه‌؟ آه‌، مزار برادرم آنجاست‌
چگونه باز نگردم که مسجد و محراب‌
و تیغ‌، منتظر بوسه بر سرم آنجاست‌
اقامه بود و اذان بود آنچه اینجا بود
قیام‌بستن و الله اکبرم آنجاست‌
شکسته‌بالی‌ام اینجا شکست طاقت نیست‌
کرانه‌ای که در آن خوب می‌پرم‌، آنجاست‌
مگیر خرده که یک پا و یک عصا دارم‌
مگیر خرده‌، که آن پای دیگرم آنجاست‌


شکسته می‌گذرم امشب از کنار شما
و شرمسارم از الطاف بی‌شمار شما
من از سکوت شب سردتان خبر دارم‌
شهید داده‌ام‌، از دردتان خبر دارم‌
تو هم به‌سان من از یک ستاره سر دیدی‌
پدر ندیدی و خاکستر پدر دیدی‌
تویی که کوچه غربت سپرده‌ای با من‌
و نعش سوخته بر شانه برده‌ای با من‌
تو زخم دیدی اگر تازیانه من خوردم‌
تو سنگ خوردی اگر آب و دانه من خوردم‌


اگرچه مزرع ما دانه‌های جو هم داشت‌
و چند بته مستوجب درو هم داشت‌
اگرچه تلخ شد آرامش همیشه تان
اگرچه کودک من سنگ زد به شیشه تان‌
اگرچه متهم جرم مستند بودم‌
اگرچه لایق سنگینی لحد بودم‌
دم سفر مپسندید ناامید مرا
ولو دروغ‌، عزیزان‌! بغل کنید مرا
تمام آنچه ندارم‌، نهاده خواهم رفت‌
پیاده آمده‌بودم‌، پیاده خواهم رفت‌
به این امام قسم‌، چیز دیگری نبرم‌
به‌جز غبار حرم‌، چیز دیگری نبرم‌
خدا زیاد کند اجر دین و دنیاتان‌
و مستجاب شود باقی دعاهاتان‌
همیشه قلک فرزندهایتان پر باد
و نان دشمنتان ـ هر که هست ـ آجر باد


محمد کاظم کاظمی



  امتیاز: 4.00    نمایش یاسخ های این پست  
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline سمیه یاری 3 ستاره ها ارسال ها: 237   در :  پنج شنبه 10 شهریور 1384 [10:40 ]
  > کسی می شناسد ؟
 

من از ادبیات چیزی سر در نمیارم ولی از این شعر خیلی خوشم میاد .
آدمو درگیر خودش می کنه . (من کلا از چیز هایی که باعث درگیری می شه خوشم میاد )
حس غربت ایجاد می کنه و دلتنگی .

  امتیاز: 0.20     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline سمیه یاری 3 ستاره ها ارسال ها: 237   در :  پنج شنبه 17 شهریور 1384 [05:36 ]
  > کسی می شناسد ؟
 

امروز یه شعری خوندم که( حسن اوجانی) در جواب( کاظمی) گفته . این شعر هم شعر قشنگیه .



شبی شبیه تو از این دیار خواهم رفت
به سمت غربت شبهای تار خواهم رفت

دوباره با دل تنگم کنار می آیم
و با غروب دلم هم کنار خواهم رفت

ترا که بدرقه کردم دلم گواهی داد
که روز بعد تو من در غبار خواهم رفت

پیاده آمده بودم درست مثل شما
و بر قطار غریبی سوار خواهم رفت

تو سرخ آمده بودی و سبز می‌رفتی
منی که زرد شدم بی بهار خواهم رفت

تو رفته ای که به بالای قله ها برسی
و من فقط به بلندای دار خواهم رفت

حصار بغض مرا گریه هم نمی شکند
و من شکسته‌تر از این حصار خواهم رفت

قسم به حنجره‌هایی که لال می‌میرند
به احترام صدا با سه تار خواهم رفت

تو هم شبیه منی گرچه فرقمان این است
که من شکسته و بی‌افتخار خواهم رفت


شعور خوب پریدن به عقل من نرسید!
سقوط کرده و دیوانه وار خواهم رفت

و پلک پنجره را رو به کوچه خواهم بست
که سرد و شب زده در انتظار خواهم رفت

ترا که بدرقه کردم دلم گواهی داد
شبی شبیه تو از این دیار خواهم رفت


حسن اوجانی...پاییز هشتاد و سه...تهران



  امتیاز: 1.00    نمایش یاسخ های این پست  
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   ناشناس   در :  جمعه 25 شهریور 1384 [05:23 ]
  بسیار سپاسگزارم
 

سلام بر دوستان گرامی
به یاری خانم یاری این صفحه را دیدم. از الطاف دوستان سپاسگزارم
محمدکاظم کاظمی

  امتیاز: 1.00    نمایش یاسخ های این پست