ستاره های دنباله دار از ذرات گرد و غبار و همچنین قطعات کوچک و بزرگ یخ تشکیل شده اند، این تنوع اجزای تشکیل دهنده آنها ، باعث نوعی حرکت جالب در آنها و به هنگام حرکت به دورخورشید می شود. در واقع قدرت جاذبه خورشید باعث می شود به درون آن بگردند. قوه جاذبه خورشید با توجه به تنوع ذرات در بخشهای مختلف ستاره‌های دنباله دار، نیرو جاذبه متفاوتی را بوجود می‌آورد، یعنی اجزای بزرگتر و سنگینتر را با نیروی بیشتری به سمت خود می کشد و بنابراین وقتی که ستاره دنباله دار به خورشید نزدیک می شود نوک آن در قسمت جلوی آن قرار دارد، در حالی که وقتی از خورشید دور می شود این حالت کاملا بر عکس می‌شود، یعنی دم آن جلوتر از نوک حرکت می‌کند و این حالت در هر بار چرخش مدار خورشید تکرار می شود.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
اگر ساعت شماطه داری را بین ساعت 4:30 و 5:00 صبح در حالت آلارم قرار دهید بعد از 2 یا 3 روز یا بیشتر شما می توانید نور این ستاره دنباله دار را با چشم غیرمسلح حتی بهتر از دو چشم دوربین ببینید سر این ستاره در ابتدا در نزدیکی خط افق بطرف شرق قبل از طلوع آفتاب نمایان است نام این ستاره Pajmanski و علامت رسمی آن C/2006 A1 می باشد این ستاره در دوم ژانویه امسال کشف شده است.
تجزیه و تحلیل دقیق نخستین نمونه‌های جمع‌آوری شده توسط سفینه بدون سرنشین `استارداست` از غبارهای برجای مانده در مسیر حرکت شهابسنگ `وایلد ،`۲نشان می‌دهد مواد تشکیل‌دهنده این اجرام آسمانی یخی با تصورات پیشین محققان تفاوت دارد. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، دانشمندان پیش از این انتظار داشتند نمونه‌های جمع‌آوری شده از شهابسنگ `وایلد `۲بیشتر از جنس آن دسته از موادی باشند که در پی انفجار ستارگان قدیمی در میلیاردها سال قبل در جهان پخش شده‌اند.
با این وجود بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده از شهابسنگ `وایلد `۲نشان داده‌است که مواد سازنده شهابسنگ `وایلد `۲مخلوطی از مواد بسیار قدیمی مربوط به ستارگان قدیمی و مواد جوان‌تری هستند که از نواحی درونی منظومه شمسی به نواحی سرد و بیرونی این منظومه مهاجرت کرده و با ترکیب با یکدیگر این شهابسنگ را ایجاد کرده‌اند.
محققان دانشگاه `واشینگتن` روز پنج‌شنبه در همایش اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا نتایج بررسی نخستین نمونه‌های جمع‌آوری شده از شهابسنگ `وایلد `۲ توسط سفینه `استارداست` را ارائه کردند. گزارشی از همین تحقیقات در شماره روز جمعه نشریه `ساینس` نیز به چاپ رسیده است. سفینه `استارداست` روز هفتم فوریه سال ۱۹۹۷از زمین پرتاب شد و در پانزدهم ژانویه گذشته پس از پیمودن ۴۰۷میلیارد کیلومتر در فضا و انجام ماموریت خود، در نزدیکی زمین یک کپسول ۴۵کیلوگرمی حاوی غبارهای کیهانی جمع‌آوری شده را رها کرد و کپسول مذکور چهار ساعت بعد وارد جو شد و سپس با چتر نجات روز زمین فرود آمد.
این سفینه پس از رها کردن کپسول حاوی غبارهای کیهانی، از کنار زمین عبور کرد و به سوی مدار ابدی خود به دور ستاره خورشید رهسپار شد. یکی از مهمترین لحظات ماموریت فضایی `استارداست`، عبور این سفینه از فاصله ۲۴۰ کیلومتری شهابسنگ `وایلد `۲در ژانویه سال ۲۰۰۴و جمع‌آوری بقایای این جرم آسمانی سنگی و یخی بود.
`استارداست` در بخش دیگری از ماموریت خود غبارهای کیهانی مرتبط به ستاره‌ای دوردست را نیز جمع‌آوری کرده بود. مولکولهای جمع آوری شده از شهاب سنگ `واید `۲و همچنین غبارهای کیهانی، در سلولهایی حاوی موادی بسیار سبک به نام `ایروژل` که برای همین منظور طراحی شده بودند، جای گرفتند تا دانشمندان `ناسا` پس از گشودن کپسول، این ذرات جمع آوری شده را برای آزمایش و مطالعه خارج کنند.
ذرات کیهانی جمع آوری شده در این ماموریت فضایی، نخستین موادی هستند که انسان پس از بازگشت سفینه بدون سرنشین `لونا `۲۴شوروی سابق از کره ماه در سال ۱۹۷۶میلادی تاکنون، از فضا به زمین آورده است. محققانی که مواد جمع‌آوری شده توسط این سفینه را مورد مطالعه قرار داده‌اند هنوز به درستی نمی‌دانند چگونه مواد متعلق به نواحی درونی منظومه شمسی به بیرونی‌ترین نواحی آن راه یافته و به مرور سبب تشکیل شهابسنگ `وایلد `۲شده‌است.
به عقیده `دن برنلی` محقق دانشگاه `واشینگتن` و سرپرست طرح ۲۱۲ میلیون دلاری `استارداست`، شکل‌گیری منظومه‌شمسی در ۴/۵میلیارد سال قبل احتمالا با بی‌نظمی و ناپایداری‌های فراوانی همراه بوده که در پی آنها مواد بسیار داغ، میلیاردها کیلومتر از نواحی مرکزی این منظومه به سوی مناطق بیرونی آن جابه‌جا شده‌اند.
نتایج اولیه مطالعه مواد جمع‌آوری شده توسط سفینه `استارداست` نشان می‌دهد برخلاف تصورات ستاره‌شناسان، سنگهای آسمانی که در بیرونی‌ترین نقاط منظومه شمسی حول خورشید در چرخش هستند، از ترکیبی از مواد مربوط به نواحی داخلی منظومه شمسی و مواد مربوط به فضای خارج از منظومه‌شمسی(فضای میان ستاره‌ای) تشکیل شده‌اند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
در سال 1770- یک ستاره شناس سوئدی به نام `آندره ژان لکسل` ستاره دنباله داری را کشف کرد. او مسیرش را دنبال کرد و به راحتی دریافت که محاسبه مدار آن آسان استو. این ستاره در یک مدار بیضی شکل حرکت می کرد و. مدارش بسیار کوتاهتر از مدار ستاره دنباله دار هالی بود. در واقع این ستاره هر پنچ سال و نیم یکبار به نزدیکی خورشید می رسد. در این صورت، چرا این ستاره دنباله دار که به وضوح قابل تشخیص است، تا آن زمان دیده نشده بود؟!
با پیش آمدن این سوال لکسل به نتیجه جالبی دست یافت. ستاره دنباله دار، قبل از این که اتفاقی بیفتد، مدار بیضی وار درازی داشت و به همین دلیل پیش از آن دیده نشده بود، اما هنگامی که در مدار خود به سمت خورشید حرکت می کرد از نزدیکی مشتری عبور کرد و سیاره مشتری نیز آن را به سمت خود کشید (به خاطر نیروی جاذبه ای که در سیارات دیگر مانند زمین وجود دارد.) و به این ترتیب ستاره دنباله دار از مسیر اولیه خود منحرف شد و در مدار جدیدی قرار گرفت. اما این امر همیشگی نخواهد بود.
برای مثال گاهی اوقات مدار به وجود آمده جدید که از انحراف ستاره ها به وجود می آیند، آنقدر بزرگ هستند که بیضی به وجود آمده هرگز بسته نمی شود و در واقع خورشید هرگز نمی تواند آنها را به سمت خود باز گرداند. اتفاقا همین واقعه برای ستاره دنباله داری که توسط لکسل شناسایی شده بود به وقوع پیوست و آن ستاره در مسیر برگشت و باز هم تحت تاثیر نیروهای جاذبه مشتری قرار گرفت و این بار وارد مداری شد که پس از دور شدن از خورشید هرگز رویت نشد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1637
ارسال ها: 107
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!